Page 601 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

Ö Z E T

görünür hale gelebilir. Bu, bireysel unsurların diğer unsurlarla olan
ilişkisinde ortaya çıkmakta ve tüm sürecin tartışmalı ilerlemesi ile
şekillenmektedir. Burada bir sonraki adım, önceki adımları etkileye-
bilmekte ve revizyonlarına yol açabilmektedir. Bu nedenle, hukuki
uyuşmazlıkta, asıl hukuki görüş, ileri sürülen itirazlar ve çürütmeler
nedeniyle sürekli olarak yeniden düzenlenmekte ve bu da karşı argü-
manların (Gegenargument) değişmesine neden olabilmektedir.

Bu geri dönüşlü argümantasyon süreci ideal olarak, tartışmalı hu-
kuki görüşün geçerli bir versiyonuna ulaşılana kadar devam edebil-
mektedir. Böylelikle yargılamanın tarafları uygun bir teorik temel
oluşturmalı ve karşı tarafın tüm itirazlarını ortadan kaldırmalı veya
kendi hukuki görüşlerinin gerekçesine entegre edilebilecek şekilde
yeniden formüle etmelidir. Bu itiraz edilemezlik statüsüyle neticede
geçerli bir tez elde edilmiş veya hukuki görüşlerin ihtilafı (Streit) doğ-
ru bir şekilde karara bağlanmış olur.
Bu sonuç, kararın gerekçesinde belirtilmelidir. Bununla gerekçe,
katılımcıların kabulüne, yalnızca görüşüne yönelik değildir. Daha çok,
argümanların durumuna, yani geçerliliğe yöneliktir. Geçerlilik itiraz-
dan bağımsızlıktır. Hukuki bir karar, kendisine karşı ileri sürülen tüm
argümanları entegre ederse veya ortadan kaldırırsa, geçerli olmaktadır.

Bununla eleştirilere dair bölümün sonucu olarak, aşağıdaki husus-
lar kalmaktadır: Hâkim sadece kanunun objektif anlamına dayanarak
karar veremez. Daha çok, kanunun anlamı konusunda bir çatışmaya
karar vermektedir. Bunun için dilsel argümanlar yeterli değildir,
hâkim daha ziyade dilin inandırıcılık alanında somut argümanlara ih-
tiyaç duymaktadır. Bunlar, ilgili taraflar tarafından sürecin çatışma
perspektifinden elde edilmektedir. Taraflar davalarını savunurken,
içtihatlar, dogmatiğin durumu vb. hususları ortaya koymaktadır. Bu
argümanlar yargılama usulünde incelenmeli ve geçerlilik durumuna
ulaşmalıdır. O zaman hâkim nesnellik temelinde değil ancak yine de
objektif olarak karar vermektedir.

599