Page 597 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

Ö Z E T

bakış açısı üzerine düşünmeme (Reflexion) ve tartışmama (Argumen-
tation), hukuk dili teorisinin temel eksikliğidir. Ancak bu hatanın üs-
tesinden geldiğinde araç olarak kanunun dilinden, form olarak dile
geçişin toplumsal bir süreçte gerçekleştiği anlaşılmaktadır. Bu süreç
içerisinde farklı kişiler belirli konuşmacı konumlarına yerleştirilir ve
böylece bu kişiler anlam müzakeresine katılır. Tam da yargılamanın
bu sosyal süreci, geleneksel anlayış yöntemi tarafından göz ardı edil-
mektedir. Ancak bir söylem analizi olarak hukuk dili çalışmalarındaki
yeni bir yaklaşım, yargılamada sosyal bir süreç şeklinde dil formunun
oluşumunu görünür kılar. Bu, kanun dilinin, hâkimin kararını tam ya
da kısmi olarak belirleyemediğini ancak yine de hâkimi etkileyebile-
ceğini göstermektedir. Somut yargı sürecinin sosyal boyutunda deter-
minasyon, metnin belirli bir anlama geldiğinin saptanması şeklinde
gerçekleşmektedir. Bu süreçte, yargılamada talep edilebilen rasyonel-
lik sorunu ortaya çıkmaktadır. Bunun öncesinde, yasal olarak kısıt-
lanmış bir hukuk devleti anlayışının sözde rasyonaliteleri bir kenara
bırakılmalıdır. Ancak geleneksel hukuk dili teorisini aştıktan sonra,
kanunun hukuktan bahsetmediği görülmektedir. Hukuk yargılama
sırasında ortaya konmalıdır.

bb) Başlık II’de, söylem analizleri yardımıyla hâkim için yargıla-
madan kaynaklanan bağlar açıklanmaktadır.
Yargı kararı, yargılamaya katılanların interaktif bir şekilde yargı-
lanmasından ibarettir. Aynı zamanda tüm katılımcılar, eylemlerinin
böyle bir anlamı için, kelimenin tam anlamıyla “gerçekleştirebilmesi”
için söylem koşullarına tabidir. Bu, hukukun oluşumunu müzakere
pratiğinden yola çıkarak açıklığa kavuşturmak için sosyal bilimsel bir
bakış açısı gerektirir. Böylece prosedürel eylemi meşru kılan pragma-
tik bağlar görünür hale gelmektedir.

Bu husus, özellikle norm metinlerin okunması anlamında neyin
hukuk olarak kabul edilebileceğine karar vermekle re’sen sorumlu
olan hâkim için geçerlidir. Böyle bir karar verebilmek için, hâkim her

595