Page 55 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

Semantik Anlayışın Başarısızlığından Pragmatik Soruna Doğru

kastettiğiyle (Wille) örtüşür’ (Radbruch, Rechtsphilosophie, 4. Bs. 1950, s.
210 vd.). Yorumun bu amacına, hükmün lafzından (lafzi yorum), bağlamın-
dan (sistematik yorum), amacından (teleolojik yorum) ve yasama materyalle-
rinden ve tarihi oluşumundan (tarihsel yorum) hareketle yorum yapılarak
hizmet edilmektedir. Kanun koyucunun nesnelleştirilmiş iradesini tespit
edebilmek namına, bu yorum yöntemlerinin tümüne başvurulabilir. Bu yo-
rum yöntemleri birbirini dışlamaz, aksine birbirini tamamlar. Bu durum,
kanunun nesnel içeriğinin göstergesi oldukları ölçüde, yasama materyalleri-
nin kullanımı için de geçerlidir. Kuşkusuz ‘bir kanunun hazırlık çalışmaları,
her zaman sadece belirli bir kısıtlama dâhilinde, kural olarak sadece destek
mahiyetinde kullanılmalıdır’ (RGZ 128, 111). Bu durum yasama makamla-
rının düşüncelerinin kanunun nesnel içeriğiyle bir tutulmasına yol açmama-
lıdır (örneğin zaten RGZ 27, 411, ayrıca BayVGH VGHE NF Bd3 II 1950, s.
15 [24]). Kanun koyucunun iradesi, kanunun yorumlanmasında ancak kanu-
nun kendisinde yeterince açık bir ifade bulduğu ölçüde dikkate alınabilir
(bkz. örneğin BGH LM No. 3 § 133 BGB). (...) ‘Kanun koyucunun iradesi’
kanunda nesneleştirilen iradedir (...). Yasama organının üyelerinin saikleri
ve düşünceleri, kanunda ifade bulmadıkları sürece, bu açıdan belirleyici
51
değildir.”
b) Ancak ilk bakışta sarih görünen bu ifadeye rağmen, birçok hu-
sus belirsizliğini korumaktadır. Arthur Kaufmann’a göre, BVerfG’nin
metoda yönelik açık fikirleri “anlamlı kullanım için bir rehberden zi-
52
yade bir self-servis dükkânı” niteliğindedir.” Kuralların (Kanon)
53
sayısı hakkında (ise) tartışılabilir. Tarihsel ve genetik yorumlama
birbirinden ayırt edilebilir midir, teleolojik yorumlama gerçekten bu-
nun bir parçası mıdır vb. Aynı şekilde bunların sırası ya da daha da
temel bir sorun olan yorumlama meselesinde her zaman tüm araçların

51 BVerfGE 11, 126, 129 vd.; benzer formülasyonlar için bkz. örneğin zaten
BVerfGE 8, 274, 307; BVerfGE 10, 234, 244; BVerfGE 19, 354, 362; BVerf-
GE 24, 1, 15.
52 Ayrıca bkz. Kaufmann, Das Verfahren der Rechtsgewinnung, 1999, s. 91.
53 Buchwald, Der Begriff der rationalen juristischen Begründung, 1990, s. 28.

53