Page 341 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

Unutulmuş Pragmatik Bağlar:
Mahkeme Kararlarının Dilsel, Sosyal ve Argümantatif Koşulları

Argümantasyon, dilsel eylemin formalitelerine yakalanan ve po-
lemikler doğuran bir uygulamadır. Eski zamanlardan beri yargısal
uyuşmazlık, argümantasyon teorisi bakımından bir referans noktası
olmuştur. Bununla birlikte, geçerli olanı esas alarak sorgulanan bilgi-
nin geçerli bilgiye geçişi, geleneksel anlamda Aristo mantığına ve
mantıksal çıkarıma duyulan ilgiden beslenir. Söz konusu yaklaşım,
köklerini hukuk mantığına ve argümantasyon kapsamında yapılan
kıyaslamaya dayandırır. 476 Asıl amaç, pratikte kararın oluşturulmasını
hedefleyen fikir çatışmasından derinlik kazanmak olmayıp 477 gerçeğin
garantörleri olarak reddedilemez nihai sonuçlara ulaşmaktır. 478 Bu-
nunla birlikte, mantıkçılıktan uzaklaşmanın ve yukarıda tarif edilen
edimsel dönüşümün 479 bir sonucu olarak, argümanlar artık “yalnızca
tezlerin konusunu oluşturmaz – daha doğru bir ifadeyle: tezlerin ge-
çerlilik iddiası – (...) tartışılır. Argümantasyon, her türlü konuşmanın
doğruluğuna ve gerçekliğine yönelik iddiaları içinde barındırır: Var-
sayımdan lanete, şükrandan talebe, taahhütten (Versprechen) feshe

476 Argümantasyon teorisine ilişkin Clemens, Strukturen juristischer Argumenta-
tion, 1977; Struck, Zur Theorie juristischer Argumentation, 1977. Argümantas-
yon teorisi kapsamında kıyas için Toulmin, Der Gebrauch von Argumenten,
1996, s. 98 vd. Kıyasa dayanan hukuki görüşe yönelik eleştiriye dair Friedrich
Müller, Juristische Methode, 1997, para. 282 vd.
477 Aristoteles için Beelzebub rolünü üstlenmek zorunda kalan sofist gibi istisnala-
rın yanı sıra, Schopenhauer, Eristische Dialektik oder Die Kunst, Recht zu be-
halten in 38 Kunstgriffen dargestellt, 1989.
478 Aristoteles, Rhetorik, I 2.; 1356b − 1357b. Buna ilişkin Klein, Rhetorik und
Argumentation, in: Der Deutschunterricht, H. 5, 1999, s. 3 vd., 5. Argümantas-
yonun “iki rakip modeline”, “matematiksel” ve “hukuki” modele ilişkin Toul-
min, Der Gebrauch von Argumenten, 1996, s. 86 vd.
479 Gelişimin ayrıntılı izahına dair Völzing, Argumentation. Ein Forschungsbericht,
in: LiLi. Zeitschrift für Literaturwissenschaft und Linguistik H. 38/39, 1980, s.
204 vd.; aynı şekilde Klein, Rhetorik und Argumentation, in: Der Deutschunter-
richt, H. 5, 1999, s. 3 vd., 4 vd. Felsefeye ilişkin özellikle Naess, Kommunika-
tion und Argumentation, 1975; Toulmin, Der Gebrauch von Argumenten, 1996.
Dilbilim için Öhlschläger, Linguistische Überlegungen zu einer Theorie der
Argumentation, 1979; Völzing, Begründung, Erklären, Argumentieren, 1979.

339