Page 332 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

lenen rasyonellik standartları yerine gerekçelendirmenin geçerlilik
kriterlerini sağlayabilmektedir).

4. Olumsal Düzen Olarak Argümantasyon

Hukukçular adaleti sağlamak istediklerinden ötürü tartışırlar. Fa-
kat daima sadece bir kişi haklı olabilir. Her halükârda anlaşmazlığın,
“adalet için mücadelenin, nihayetinde nereye götürürse götürsün, da-
yandığı husus budur. Bu kulağa sıradan gelebilir, ama sıradan olması-
nın dışında her şey olabilir. Argümante etmek, hukuki çalışmanın re-
torik bir aksesuarı değildir. 448 Daha ziyade hukuk, pratikte başka bir
şeyden ibaret değildir ya da Patterson’un sözleriyle ifade edilecek
olursa: “Hukukun özü, hukuki argümantasyondur: Hukuki argüman-
tasyon biçimleri, hukuki ifadelerin doğruluğunu kanıtlamanın köklü
kültürel yöntemleridir. Bu uygulamayı anlamak, bu biçimlerin kulla-
nımında saklıdır. Uygulamadaki kullanımları ise hukuktur.” 449

Bu nedenle hukukçuların argümante etme zorunluluğu, “serbest”
seçimleri olmak dışında her şeyden kaynaklanabilir. 450 Yani bu zorun-
luluk onlara birçok usul kuralı aracılığıyla dayatılmaktadır. 451 Hukuki
anlaşmazlıkta sonucu kendi lehlerine çevirmek için, bundan en iyi
şekilde yararlanmaları gerekmektedir. Hukukçular, taleplerine ulaşa-
bilmek adına (hukuki) tartışmaya girmek zorundadırlar. Bağıran kimse
mahkeme huzurunda da haksızdır. Bununla birlikte, sonuç olarak,
kimin haklı çıkacağını “daha iyi” olan argüman değil, kural olarak

448 Tartışma ve retorik pratik arasındaki bağlantı üzerine genel olarak Koppersch-
midt, Was spricht gegen das Klonen? Argümantasyonun analizine ilişkin taslak,
in: Der Deutschunterricht 5, 1999, s. 13 vd.
449 Patterson, Recht und Wahrheit, 1999, s. 205.
450 Habermas’a atıfla Vorbereitende Bemerkungen zu einer Theorie der kommuni-
kativen Kompetenz, in: Habermas/Luhmann, Theorie der Gesellschaft oder So-
zialtechnologie, 1971, s. 101 vd., 137.
451 Ayrıca bkz. Müller/Christensen/Sokolowski, Rechtstext und Textarbeit, 1997, s.
32, 134, 188.

330