Page 330 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

terapiye ihtiyaç duyan nesneler olarak sınıflandırılmıştır. 442 Aynı şe-
kilde nihai gerekçenin alternatifi de ikna edici değildir. Çünkü gerek-
çe, argümantatif temel normun geçerli olup olmadığı ve argümantas-
yonun bu temel norma uygun olarak ilerleyip ilerlemediği sorusunu
şart koşar. Bu nedenle, argümantasyonun temel normu artık tartışmaya
açılamaz, aksine kabul şartı olarak işlev görmektedir. 443 Bu ölçüde,
nesnel-dilsel anlamın yardımıyla kararcılığın üstesinden gelme girişi-
mi ile paralellikler mevcuttur: Her iki durumda; birinde dilin nesnelli-
ğine ilişkin bir ön karar verilerek, diğerinde ise argümantasyonun te-
mel normu zımni bir şekilde belirlenerek, kararcılık örtülü biçimde
yeniden üretilir.

Ayrıca bu zayıflıklar, söylem teorisinin temsilcileri tarafından da kabul
edilmektedir. Örneğin Habermas, ilk olarak, tüm argümantasyonu reddeden
444
skeptiğin transandantal pragmatiği temelsiz kıldığını kabul etmektedir.
Habermas, bir şüphecinin eylemini, “uzun vadede (...) kendini yok eden” bir
kurtarma girişimi olarak değerlendirirken “argümantasyonun reddedilmesini
(...) anlamsız bir gösteri olarak” görür. Çünkü “sürekli itirazda bulunan biri,
(...) ön varsayımları (...) argümantasyonun koşullarıyla aynı olan günlük
445
iletişimsel pratiğin dışına çıkamaz”. Fakat bu, meseleyi daha ileri taşımaz:
Çünkü genel olarak iletişimsel sürece katılımın ve temel normun kabulünün
özdeşleştirilmesinin yanı sıra bir görüşün kendi kendini çürütmesi ve itiraz

442 Örneğin Apel’deki (daha ihtiyatlı bir şekilde formüle edilmiş olan) karara bkz.
Das Apriori der Kommunikationsgemeinschaft und die Grundlagen der Ethik,
in: Apel: Transformationen der Philosophie II, 1973, s. 358, 421: Rasyonel söy-
lemin temel normunun tanınmasını onaylamayan ve anlamayan herkes “böyle-
ce argümantasyondan dışlanır” ve itirazları mantıksız görülerek ciddiye alın-
maz.
443 Ayrıca bkz. Lueken, Inkommensurabilität als Problem rationalen Argumentie-
rens, 1992, s. 363.
444 Ayrıca bkz. Habermas, Diskursethik – Notizen zu einem Begründungsprog-
ramm, in: Habermas, Moralbewusstsein und kommunikatives Handeln, 1983, s.
53 vd., 109.
445 Ayrıca bkz. Habermas, a.g.e., s. 53 vd., 110.

328