Page 290 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

kullanılan araç, bu olay örgülerinin argüman olarak kullanılmasıdır.
Bu olay örgüleri, hukuki karar için “tek başına” neyin önemli olduğu-
nu bildirir ve aslında “başka bir seçenek” kalmayacak şekilde duruşma
salonuna yayılırlar. Fakat hâkim, tarafların birbirine taban tabana zıt
anlatılarının zorlayıcılığından sıyrılmalı ve aynı şekilde bunlardan
kendi olay örgüsünü kurmalı, bu olay örgüsü de “hukuku anlatmalı”
ve hâkimlik görevinin gereklilikleri açısından mümkün olduğunca iyi
olmalıdır. 330

a) Yargılama Sürecinin Malzemesi Olarak Anlatılar

Hukuk, olay örgülerinden oluşturulur. 331 Bunlar hâkime, hakkında
hukuki olarak bir karar vermesi gereken olayı sunarlar ve hazır hale
getirirler. Hâkim, davayı arayıp bulmaz. Dava, daha ziyade “sınırsız
gerçeklik akışından profesyonel şekilde ilgili olarak değerlendirilen
belirli verilerin hedefe yönelik seçimi yoluyla, kurumsal hukuka uy-
gun anlatıya içkin bir anlamın yaratıldığı sözlü bir prosedürün netice-
sidir.” 332 Zira daima, “yapılandırılmamış olayların olay örgüsüne dö-
nüştürüldüğü” 333 ve böylece olayların deneyimlenmiş ve şekillendi-
rilmiş olarak yeniden yaratımını ve buna bağlı olarak katılanlar için
gerçekliği ortaya koyan, anlatılardır. Bu sebeple yargılama sürecinde
kelimenin tam anlamıyla ve elle tutulur bir şekilde “sadede gelmek”

330 Bu konu hakkında bkz. Jackson, Towards a semiotic Model of professional
Practice, with some narrative Reflections on the Criminal Process, in: Internati-
onal Journal of the Legal Profession 1, 1994, s. 23 vd.
331 Pratik bir yargılama sürecinde anlatıların rolüne ilişkin temel bilgiler için bkz.:
Grasnick, Über Schuld, Strafe und Sprache, 1987, s. 136 vd.
332 Imm, Exkurs zur Theorie des Erzählens, in: Schönert, Erzählte Kriminalität.
Zur Typologie und Funktion von narrativen Darstellungen in Strafrechtspflege,
Publizistik und Literatur zwischen 1770 und 1920, 1991, S 20 vd., 21. “Gerçek
verilerin” işlenmesine yönelik hukuk teorisi için bkz. Friedrich Müller, Juris-
tische Methodik, 1997, para. 466, 485.
333 Löschper, Bausteine für eine psychologische Theorie richterlichen Urteilens,
1999, s. 278 vd.; “sözlü olay inşası” hakkında ayrıntılı bilgi için bkz. a.g.e., s.
77.

288