Page 220 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

ları, hiper metin olarak bir bilgi akışının içine dağılmıştır. 110 Yorum
faaliyeti, yeni unsurların bütüne entegre edilmesi konusunda uyum ve
tutarlılığa odaklı bir rehberliği artık sürdüremez.

Yazar dahi, metnin yorumlayıcı bir okur tarafından ilerletilmesini
(Fortschreiten) önleyemez. Konuşmacının niyetine bütünüyle hâkim
olmayı başaran mutlak bir bağlam düşünülemez 111 . Nasıl bir renkle
birlikte bütün bir renk skalası belirleniyorsa 112 , aynı şekilde bir cüm-
leyle de bütün bir dil belirlenir. Konuşmacı göstergenin yalın bağla-
mını, tıpkı bir bilim insanının kendi teorisinin mantıksal çıkarımlarını
kavrayabileceği kadar kavrayabilir 113 . Konuşmacı, yazısının “nasıl
okunacağını” tam olarak belirlemeden yalnızca bazı değerlendirme
şekillerini yeni veya farklı bir şekilde profillemeye muktedirdir. Bu
sebeple, “ifadeye yön veren niyetin kendisi ve içeriği hiçbir zaman
tam olarak belirli olmayacaktır. Onu yapılandıran yineleme, ona a
priori olarak özsel bir ayrışma ve özsel bir kopuş getirir” 114 . Bu kopuş,
yazarın yorumcular parlamentosunda birden fazla sese sahip olamaya-
cağı anlamına gelir. Yazar, daha sonraki tüm türetmelerin kökeni ola-
rak tam ve kendisiyle özdeş bir anlam belirlediğini iddia edemez. Ya-
zarın konumu, anlamın hükümdarlığından sıradan bir parlamento üye-
liğine düşürülmüştür.

110 Bu konu hakkında ayrıca bkz. Deleuze/Guattari, Tausend Plateaus, 1992, s. 38;
Hartmann, Medienphilosophie, 2000, s. 303; Katsh, Law in a Digital World,
1995, s. 242 vd.
111 Derrida, Signatur, Ereignis, Kontext, in: Derrida, Randgänge der Philosophie,
1976, s. 124 vd., 126, 136, 144 146.
112 Wittgenstein, Philosophische Bemerkungen, 1984, s. 317.
113 Popper’ın “banal örneği” için ayrıca bkz. Popper, Zur Theorie des objektiven
Geistes, in: Popper, Objektive Erkenntnis, 1973, s.172 vd., 188 vd.; bir idrak
etme olarak anlamaya dair eleştiri için bkz. s. 184 vd.
114 Derrida, Signatur, Ereignis, Kontext, in: Derrida, Randgänge der Philosophie,
1976, s. 124 vd., 150.

218