Page 218 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

ayrıca ne yazık ki normatif de değildir. Dil, yargı kararlarının kontro-
lündeki bir makullük alanı olarak kuşkusuz merkezi bir konumdadır
ve vazgeçilmezdir. Fakat yargı kararını hâkimden soyutlamaya tek
başına muktedir değildir.

Dolayısıyla hukuk dili teorisi birkaç durumdan dolayı başarısızlı-
ğa uğramaktadır: İlk olarak, konuşma yalnızca mevcut kuralların icra-
sı değildir. Başlangıçta dil düzenini tesis eden yaratıcı bir bileşene
sahiptir. İkinci olarak, anlam izole edilmiş bir içerik değildir, aksine
bütüncül bir ilişkidir. O halde üçüncü olarak, hukukçular tarafından
talep edilen normatifliğin, öncesinde bulunmadığı, aksine önce dilde
tesis edilmesi ve argümanlarla meşrulaştırılması gerektiği sonucuna
varılır.

2. Dil Düzenini Hukuki Metinlerin Okuyucusu Tesis Eder

Eğer normatiflik önceden bulunmuyorsa aksine yaratılıyorsa, an-
lam bağlantılarına yönelik bir sorun tespit edilir. Yorum tekniği, kut-
sal bir metin ile türetilmiş bir metin arasında bir hiyerarşi kurmak is-
ter. Bir taraftan elimizde bir Tanrı, yazar veya kanun koyucu diğer
taraftan ise rahip, edebiyat bilimcisi veya hâkim bulunur. Rahip ken-
disini Tanrı’nın yerine koymamalı ve örneğin Tanrı’nın sadece bağış
karşılığında merhamet göstereceğini iddia etmemelidir. Aynı şekilde
hâkim de kendi iradesini kanun koyucunun iradesinin yerine koyma-
malıdır. Bununla birlikte her okuma, bir anlam değişimidir. 108 Zira
okuyucu çoğunlukla metni bütünüyle yeni bir yaşam durumundan
çıkardığı veya yeniden formüle ettiği şekliyle anlar: Okuyucu, metne

108 Ayrıca bkz. Frank, Textauslegung, in: Harth/Gebhardt, Erkenntnis der Litera-
tur, 1982, 123 vd., 134 vd.; Gloy, Sprachnonnen als ‘Institutionen im Reich der
Gedanken’ und die Rolle des Individuums in Sprachnormierungsprozessen, in:
Mattheier (ed.), Norm und Variation, 1997, s. 27 vd., 30; Wellmer, Zur Dialek-
tik von Moderne und Postmoderne. Vernunftkritik nach Adorno, in: Wellmer,
Zur Dialektik von Moderne und Postmoderne, 1985, s. 48 vd., 81.

216