Page 246 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

dan önce ne anlama geldiğini bilmiyoruz. Zira norm metninin bir hu-
kuk normu olarak anlamı, kanun koyucu tarafından değil mahkemeler
tarafından yaratılır. Hukuk normu, bir hukukçunun somut olayı ince-
lemeye başladığı noktada, hukuk normunun “anlamının” tamamlan-
mamış olmasının tek nedeni, bu anlama “somutlaştırmanın sonucunda
ulaşılması” değildir. Bu, hermeneutiğin yetersiz problem tanımlama-
sıdır. Daha doğrusu, bu problem tanımlaması somut olayla ilgili ola-
rak ve kararın bu aşamasında henüz mevcut değildir. Çünkü gerçekçi
olmak gerekirse, norm koyucu normları değil, yalnızca öncülleri, baş-
langıç verilerini belirlemiştir; kanun koyucu halihazırda tek başına
normatif etkiye sahip ölçütleri değil, yalnızca norm metinlerini belir-
lemiştir. Bu sebeple anlam, hukuki metin çalışmasının bir konusu ola-
rak gündeme gelmez. Anlam, ancak hukuki çalışmanın sonucunda
belirir ve doğrudan bir koşul oluşturmaz. Daha ziyade konu bir metin
formu, salt bir gösterge dizisidir.

Bu noktada gösterge dizisinin, hukuk çalışmasının sabit dilsel an-
lamı olmayan konusu olarak görülmesi ile elbette kanun koyucu tara-
fından oluşturulan norm metninin herhangi bir dilsel anlamı olmadığı
kastedilmez. Böyle bir sonuç, yalnızca mantıksız olmazdı, aynı za-
manda bununla hukukun gösterge dizileri hiçbir şekilde tanınmamış
olurdu. 194 Norm metinleri anlam taşımayan göstergeler değildir. Tam
tersine! Norm metinleri, hukuki karar verme durumunda çok az an-
lamdan ziyade çok fazla anlama sahiptir. Çok sayıdaki kullanım şekli,
karar durumunda metnin sunduğu bir gösterge dizisi olarak norm met-
niyle bağlantılıdır. Çatışan iki taraftan her biri, kurallara ilişkin kendi
meselelerinde söz konusu norm metninin “ne söylediğine” veya “ne
anlama geldiğine” dair tamamen kendine özgü bir görüşe sahiptir.
Ayrıca literatürde genellikle çok sayıda dogmatik anlam açıklaması ve
belirli sayıda önceden verilmiş mahkeme kararı mevcuttur. Buna ila-

194 Somek, Der Gegenstand der Rechtserkenntnis, 1996, s. 59 dn. 284 ve Somek,
Forgo, Nachpositivistisches Rechtsdenken, 1996, s. 36.

244