Page 198 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

YARGISAL GEREKÇELENDİRME TEORİSİ

lemek yani doğru veya yanlış bir şey söylemek de mümkün değil-
58
dir.” Semantik özdeyişin akılda kalıcılığını ve adeta reddedilemezli-
ğini gösteren de budur. Ve farklı çizgilerdeki anlam teorisyenleri, “bir
kelimenin ‘doğru’ ve ‘yanlış’ kullanımı noktasında doğru bir ayrım
59
olmasaydı, bir kelimenin hiçbir anlamı olmayacağı” hususunda hem-
60
fikirdir.
Şüphesiz bundan, hukuki kararların dil vasıtasıyla gerekçelendi-
rilmesi için gerekli olan anlamında, normatif bir pay çıkarılamaz. Hat-
ta tam aksi söz konusudur. Öncelikle, “doğru dil kullanımı kavramı”,
61
anlam hakkındaki karardan tamamen “ilgisizdir”. Bunun sebebi tam
da bir ifadenin kullanımını ironik bir şekilde yanlış, farklı ve hatta
tuhaf olarak değerlendirme ihtimalidir. “Bir kelimenin doğru anlamda
62
kullanılmadığından”, “anlamsız kullanıldığı” sonucu hiçbir şekilde
çıkarılamaz. Bir ifadenin ve bir kelime kullanımının yanlış veya atipik
olarak değerlendirilebilmesi için, bunların anlam bakımından mevcut
ölçütlerle karşılaştırılmak üzere hâlihazırda anlaşılır olması gerekir.
Ve anlaşılır olduğu müddetçe, söz konusu kullanımda yer alan kelime-
lerin hiçbir anlamı reddedilemez. “Zira o kelime yalnızca farklı bir

58 Glüer, Sprache und Regeln. Zur Normativität von Bedeutung, 1999, s. 38.
59 Glüer, a.g.e., s. 38.
60 “Asgari uzlaşı” hakkında Glüer, a.g.e., s. 37 vd. Ayrıca katı gelenekselciliğe
ilişkin örnek olarak bkz. Dummett; Eine hübsche Unordnung von Epitaphen.
Davidson ve Hacking hakkındaki açıklamalar, in: Picardi/Schulte (eds.), Die
Wahrheit der Interpretation. Beiträge zur Philosophie Davidsons, 1990, s. 248
vd., 264. Ve katı bir gelenekçilik karşıtı dilsel bireycilik bakımından bkz. Da-
vidson, Eine hübsche Unordnung von Epitaphen, in: A.g.e., s. 203 vd., 206. Ay-
rıca bkz. Hacking, Die Parodie der Konversation, in: A.g.e., s. 248 vd. “David-
son ve Dummett arasındaki fikir ayrılığı” için bkz. Glüer, Sprache und Regeln.
Zur Normativität von Bedeutung, 1999, s. 17 vd., özellikle 25 vd.
61 Ayrıca bkz. Davidson, Eine hübsche Unordnung von Epitaphen, in: Picar-
di/Schulte (eds.), Die Wahrheit der Interpretation. Beiträge zur Philosophie Da-
vidsons, 1990, s. 203 vd., 205. Ayrıca bkz. Davidson, Die zweite Person, in:
DZfPh 2000, s. 395 vd.
62 Glüer, Sprache und Regeln. Zur Normativität von Bedeutung, 1999, s. 37 vd.

196