Page 138 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa
P. 138

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

                        bağlantılarının şekli özellikleridir. Belirleyici olan, argümantasyon bağ-
                        lantılarının önermelerden değil, söz edimlerinden oluşmasıdır. Dolayı-
                                                                            345
                        sıyla, söylemin mantığı pragmatik bir mantık olmalıdır.
                            Söylem mantığının merkezinde argüman yer alır: “Bir argüman, bir
                        iddianın, bir emirin veya bir değerlendirmenin geçerlilik iddiasını kabul
                                                                                  346
                        etmemiz için bizi motive etmesi gereken gerekçelendirmedir.”  Bir ar-
                                                                                         347
                        gümanın şekli yapısını göstermek için Habermas, Toulmin’in yukarıda
                        tartışılan şemasını kullanır:



                                     D                                     C


                                                        W


                                                        B 348

                            348
                            Teorik söylemlerde bu argüman yapısı, açıklamalarda bulunmak için
                        kullanılır. Pratik söylemde ise meşruluğu temellendirir. 349  Söz gelimi,
                        “A’nın hafta sonuna kadar B’ye 50 Mark geri vermesi gerekir” şeklin-
                        deki (C) buyruğu, B’nin bu tarihe kadar A’ya 50 Mark borç verdiği (D)
                        olgusuyla birlikte, “Borçlar belirli süreler içinde iade edilmelidir” (W)
                        kuralı aracılığıyla meşrulaştırılabilir. Bu kuralın kendisi (W) de örneğin
                        norma uymanın (B) sonuçlarına ve yan sonuçlarına atıfta bulunarak tek-
                        rar meşrulaştırılmalıdır. Burada önemli olan, (B) ile (W) arasındaki iliş-
                        kinin tümdengelimsel olmamasıdır. (W), (B)’den çıkartılmaz. Bu yüzden
                        argümanın gücü, (B)’den (W)’ye olan geçişin kabul edilebilir olmasına
                        bağlıdır.



                        345   J. Habermas, a.g.e., S. 241.
                        346   J. Habermas, a.g.e., S. 241 vd.
                        347  Bkz. yukarıda S. 105 vd.
                        348   Bkz. St. E. Toulmin, The Uses of Arguments, S. 95 vd.
                        349   Bkz. J. Habermas, Wahrheitstheorien, S. 244.


                        136
   133   134   135   136   137   138   139   140   141   142   143