Page 269 - Microsoft Word - Lot3_GerekcelerinYazilmasiHakimlerIcinElKitabi_Matbaa

HUKUKİ ARGÜMANTASYON TEORİSİ

67
de bunun (S)’nin geçerliliğini temelde etkilemediğini gösterir. Bu çe-
kinceyle (S) ve dolayısıyla (c) ve (J.4.2) kabul edilebilir.

Semantik yorumlama kalıpları, semantik kuralların geçerliliğine
ilişkin ifadeleri, genetik yorumlama kalıpları ise kanun koyucunun ira-
desine ilişkin ifadeleri içerir. Bu ifadelere sık sık başvurulmaz. Belirli
bir yorumun sadece normun lafzına, kanun koyucunun iradesine veya
normun amacına uygun olduğu iddia edilir. Bu durumda argüman eksik
kalır. Argümanı tamamlamak için, belirtilmiş olan ifadeler gereklidir.
Buna “doygunluk gereksinimi” adı verilir. Çeşitli kalıplardaki argüman-
ların geçerliliği, doygunluk için kullanılan ifadelerin geçerliliğine bağ-
lıdır. Bu ifadelerin geçerliliğini ortaya koymak için başka kalıplarda ar-
gümanlar gereklidir.

Genetik argüman kalıplarını doyurmak için gereken ifadelerin ge-
rekçelendirilmesi çoğu kez çok zor, hatta sıklıkla imkansızdır. Bunun
nedeni, bir yandan “kanun koyucunun iradesi” ifadesindeki öznenin ki-
min olduğunun belirsiz olması, diğer yandan da bu iradenin içeriğinin
net bir şekilde belirlenmesinin çoğu zaman mümkün olmamasıdır. Söz
konusu iradenin öznesi milletvekillerinin tamamı mıdır? Eğer öyleyse,
milletvekillerinin çoğunluğu çok sayıdaki kanuni düzenlemenin birinde
yer alan belirli bir hüküm hakkında hiçbir fikre sahip değilse ne olacak?
Milletvekillerinin çoğunluğu söz gelimi bir bakanlıkta, kanun taslağını
hazırlayan ve çeşitli komitelerde veya komisyonlarda tartışan kişilerin
görüşlerini benimsiyorlar mı? Peki, farklı fikirler beyan edilmişse ya da
68
bu fikir beyanlarının kendileri de yoruma muhtaçsa?

67 (S) gibi bir şema için bkz. O. Weinberger, Rechtslogik, Viyana / New York 1970,
S. 219 vd. Weinberger, böyle bir şemayı “her şüpheyi ortadan kaldırmasa da ol-
dukça ikna edici” olarak değerlendirir.
68 Bu problemlere ilişkin olarak bkz. K. Larenz, Methodenlehre der Rechtswissen-
schaft, S. 315 vd. Yine bkz. A. Mennicken, Das Ziel der Gesetzesauslegung, Bad
Homburg v. d. H. / Berlin / Zürich 1970, S. 30 vd.

267